آموزش آواز تلفیقی

موسیقی تلفیقی (فیوژن) گونه‌ای از موسیقی‌ست که نتیجه تلفیق دو یا چند فرهنگ موسیقایی است. موسیقی تلفیقی ترجمه اصطلاح موسیقی فیوژن است که در اصل و ابتدا به ترکیب موسیقی جز با فانک و راک گفته می‌شده است. در موسیقی تلفیقی همواره تلاش در به هم رساندن موسیقی در دهکده جهانی موسیقی است به عنوان مثال می‌توان به تلفیق موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک غربی در آلبوم (مولانا و باخ) اثر داود آزاد یا تلفیق موسیقی اصیل آذربایجان با موسیقی جز که توسط عزیز مصطفی زاده در آذربایجان صورت می‌گیرد، اشاره کرد.

عباس مهرپویا از آغازگران موسیقی تلفیقی در ایران بود. مهرپویا موسیقی را با آموختن عود از نوازنده‌ای عرب آغاز کرد و بعدها از آموزگارانی ایتالیایی و آلمانی گیتار زدن را آموخت اما نقطه‌ی عطف کار او زمانی‌ست که به هند سفر کرد و سیتار نواختن را فرا گرفت و پس از آن آهنگ‌های بسیار متفاوتی را با نوای ساز سیتار و با آواز به سبک خاص خویش ارائه کرد. او در زمان خود تنها نوازنده چیره‌دست سیتار در ایران بود و با تسلطی که بر آن داشت، کوشید که نوای این ساز را با نوای سازهای دیگر تلفیق کند و ملودی‌های تازه‌ای را بسازد. قطعه «با من صنما» از آلبوم «آرایش غلیظ» اثر همایون شجریان نیز از دیگر شاهکارهای موسیقی تلفیقی ایرانی به‌ حساب می‌آید. آلبوم «بزم بی‌جانان» اثر پدرام درخشانی هم موسیقی الکترونیک را با موسیقی ایرانی تلفیق کرده و ساز سنتور محور اصلی قطعه‌های آن است.

از معروف‌ترین گروه‌های موسیقی که در سبک موسیقی تلفیقی ایرانی فعالیت می‌کنند می‌توان به گروه‌های «دنگ شو»، «پالت»، «دال»، «داماهی»، «کماکان»، «بمرانی»، «چارتار» و… اشاره کرد و همچنین از جمله خوانندگان فعال در این سبک می‌توان به علی زندوکیلی، همایون شجریان، محسن نامجو، حامد نیک‌پی، میلاد درخشانی و… نام برد.